این متن زیبا رو که سپیده نوشته بود خوندم و این زیر به زبان ناقص خودم وصف حال کردم..
دلم گرفته, دلگیر مهربانی هایت
بهارم خزان شده و نفسم سرد
شبهایم پر است از کابوس و روزهایم پر از انتظار
بی ستاره در پشت این دیوار های سهمگین سکوت جز بالشی خیس از حسرت در آغوشم نمانده
خسته از ریزش مدام باران, از آغوش بی حاصل
شکسته از هر روز مبادا
زین پریشانی جز تو با کس نخواهم گفت
جز تو که نخواهی شنید
پ.ن. عکس از خودم
Silence amongst the crowd by Parastoo shokatiیکم : برای دوستی آرزوی شادی می کنم
چون سر آمد دولت شبهای وصل
بگذرد ایام هجران نیز هم
دوم : امشب برای چندمین بار فیلم شیر در زمستان رو از تلویزیون دیدم. عجیبه که هنوز هم از دیدنش لذت میبرم. مخصوصا دیالوگ های فوق العاده ای که داره !
هنری با شمع هایی به سیاهچال وارد میشه و میگه : کاری که در اینجا می خوایم انجام بدیم به نور روز احتیاج داره، این شمع ها رو از کلیسا دزدیدم. مسیح کمبودش رو حس نمی کنه و کشیش هم که برای خودم کار میکنه.
